Ντάρι ντάρι, ένα Χ στο Σχηματάρι…

Λες και δεν κατέβηκε ο ήλιος από τον αγώνα με τον Ελαιώνα. Ναι, είχε ζέστη. Πιο υποφερτή μεν, αλλά ζέστη. Το χόρτο στεγνό στην αρχή του αγώνα. Στη συνέχεια ο ιδρώτας μας το πότισε. Κι ήταν πολύς. Τα διαόλια του Ατρόμητου Σχηματαρίου έτρεχαν πολύ τα σκασμένα.

Από 14 μέχρι 25 χρονών ήταν οι αντίπαλοι. Ακραίες τιμές δύο όπου το τάλιρο στο κεφάλι μαρτυρούσε περισσότερα χρόνια στην πλάτη. Αν ζύγιζες τους παίχτες του κέντρου τους, έβρισκες το βάρος του Ι. Σελιανίτη και τον Γερ. Μπόγρη.

Σε ένα κατάμεστο γήπεδο οι παίχτες του ΑΟΘ παρατάχθηκαν με απουσίες εκείνη του Π. Μαρίνη και του Μπαϊρακτάρη. Προβλήματα είχε και ο Β. Στάθης που είχε φάει φασόλια την Παρασκευή το βράδυ και είχε πρήξιμο. Ο Γ. Μουλκιώτης ήταν ο καλύτερος παίχτης του γηπέδου με 11,4 χιλιόμετρα διανυσμένα στα 90 λεπτά του αγώνα.

Η γραμμή της άμυνάς μας δεν ενοχλήθηκε καθόλου κατά τη ροή, εκτός από τις… στημένες φάσεις. Μια πολύ κοντή σε ύψος ομάδα απειλούσε με τα στημένα της τον ΑΟΘ! Μάλιστα, σε ένα από αυτά η αναμπουμπούλα και ο αναβρασμός στην μικρή περιοχή έφερε την μπάλα σε παίχτη του Ατρομήτου που από θέση οφ-σάιντ έβαλε τη μπάλα στο τέρμα, ενώ είχε προηγηθεί και φάουλ στον τερματοφύλακά μας. Ο αντίπαλος παίχτης εξεπλάγην όταν είδε τον διαιτητή να το χρεώνει ως γκολ και πανηγύρισε αναγκαστικά.

Αυτό ήταν το 1-1 γιατί προηγουμένως η φουρκέτα του ΑΟΘ, η περηφάνια του μαχαλά, ο Τσακ Νόρις του ερημοκάστρου, το τσίμπημα της οχιάς, η κλανιά της αγελάδας, ο ιαγουάριος του κάμπου, ο Βασίλης Στάθης αφού δέχτηκε τη μπάλα από τον παιχταρά, ανεπανάληπτο, καταπληκτικό, εισπράκτορα, αποτελεσματικό, άπιαστο, ακούραστο Μουλκιώτη σούταρε με το δεξί, παρακαλώ, μια βολίδα, μια οβίδα, έναν όλμο και κάρφωσε τη μπάλα στα δίχτυα που δεινοπάθησαν να κρατήσουν τη συνοχή τους. (Τι λέω ο μαλάκας;…)

Το παιχνίδι έληξε με κάποιες αξιοσημείωτες στιγμές όπως τα 4 απαλά μαρκαρίσματα από τον Ι.Σ. και την είσοδο στον αγώνα του Π. Μαρίνη ο οποίος φανερά εκτός ρυθμού ανακάτεψε την άμυνα με τις ασταμάτητες κινήσεις του. Χχαχαχαχα

Ο διαιτητής ήταν καλό παιδί, αλλά θέλει δουλειά ακόμη μέχρι να κρατά τον έλεγχο του παιχνιδιού. Οι αντίπαλοι ήταν καλά παιδιά, αλλά τα απανωτά λάθη του ref εκνευρίζουν τους 22 παίχτες των οποίων οι φλέβες χτυπούν κόκκινο.

Φεύγοντας σταματήσαμε έξω από το Πρακτορείο ΚΤΕΛ του Σχηματαρίου, βγήκε έξω ο Sotoros και έκανε κουμάντο στον Μαρίνη «έλα, έλα, έλα, έφυγεεεες…» ώστε να κάνουμε όπισθεν και να πάμε προς Θήβα. Ο μόνος δρόμος που ξέραμε εκεί ήταν αυτός που κάνει το ΚΤΕΛ Θήβας και το αντιγράψαμε…